Slaapapnoe, een verschijnsel waar heel wat snurkers aan lijden, gaat gepaard met ademhalingsonderbrekingen (van korte duur) tijdens de slaap. Het syndroom komt vaak voor, maar nog vaker bij mensen met diabetes. Waarom? Wat zijn de risico's en wat kan je er aan doen?
Slaapapnoe: vaker bij mensen met diabetes
Het slaapapnoe syndroom is een aandoening die vaak voorkomt. Ongeveer 1 à 5% van de bevolking heeft er mee te kampen en heel vaak betreft het mannen. De aandoening kan in sommige gevallen gevaarlijk zijn omdat ze het cardiovasculair risico doet toenemen. Een ander gevaar schuilt in het feit dat het syndroom tot vermoeidheid kan leiden. Mensen met slaapapnoe zijn vaak slaperig overdag en dat doet het risico op een ongeval (in het verkeer, op het werk of thuis) aanzienlijk stijgen.
Uit onderzoek blijkt dat mensen met type 2 diabetes drie keer vaker met het syndroom te kampen hebben dan mensen die geen diabetes hebben.
Het risico op slaapapnoe is drie keer groter bij diabetici
Meer dan 1.000 mensen met type 2 diabetes namen deel aan het onderzoek. Aan de hand van een vragenlijst die naar de slaapkwaliteit peilde (snurken, ademhalingspauzes, vermoeidheid, slaperigheid overdag, enz.), konden de onderzoekers vaststellen dat 57% van de deelnemers een verhoogd risico hadden op het slaapapnoe syndroom en 39% een eerder klein risico. De overige 4% waren mensen die al wisten dat ze het syndroom hadden.
Om na te gaan hoe groot de kans was dat het syndroom zal optreden, werd een oxymetrie uitgevoerd bij 250 deelnemers. Bij een oxymetrie wordt onderzocht hoe groot het zuurstofgehalte in het bloed is. Zo kan men ook nagaan hoe het gesteld is met de ademhalingsactiviteit en de eventuele behoefte aan zuurstof.
Het slaapapnoe syndroom werd opgespoord bij 31% ?? van de deelnemers die eerder al geïdentificeerd werden als een persoon met een hoogrisico en bij 31% ?? van de personen met een laag risico. Door extrapolatie konden de auteurs besluiten dat de frequentie van de pathologie 23% bedraagt bij de onderzochte diabetespatiënten. Die frequentie is drie keer hoger dan bij de algemene bevolking.
Andere onderzoeken tonen aan dat insulineresistentie, een verschijnsel waarmee heel wat mensen met diabetes moeten afrekenen, een risicofactor is, net zoals overgewicht, een andere risicofactor die vaak voorkomt bij diabetespatiënten.
In de praktijk komt het er op aan dat mensen met type 2 diabetes onderzocht moeten worden om uit te maken of er al dan niet sprake is van het slaapapnoe syndroom. En omgekeerd ook: bij mensen die met het syndroom kampen, moet een diabetes opsporingsonderzoek uitgevoerd worden.
Het slaapapnoe syndroom moet in elk geval behandeld worden. Dat kan via continue positieve druk op de neus met een toestelletje dat lucht in de ademhalingswegen brengt.
De ziekte moet in elk geval serieus genomen worden. Ze doet het risico op ongevallen aanzienlijk stijgen en voorkomen is altijd beter.
Even een dutje doen tijdens het reizen met bus, vliegtuig of trein wordt door het snurken sociaal gezien eveneens onmogelijk gemaakt. Door een chronisch slaapgebrek bij de bedpartner, maar ook bij de snurker zelf, kunnen de spanningen hoog oplopen, zodanig dat het snurken tot serieuze relatie problemen kan leiden. Naast de sociale problemen, kunnen er voor de snurker bovendien eveneens serieuze gezondheidsproblemen ontstaan. Snurken is zeer inspannend voor het lichaam omdat men continue door vernauwde luchtwegen ademt.